Gecenin bağrından çatlarcasına doğar güneş ve günün ilk ışıkları aheste aheste düşer arza. Seher vaktinin aydınlığı kucaklar karanlığın sessizliğini. Gündüz öylesine cömerttir ki neredeyse bütün vaktini bizle değil, başkalarıyla geçirir. Gece ise gündüzden daha çok bize aittir. Yalnızlığın ve gerçeğin tek adresidir gece. Gece, sükunetiyle ve sessizliğiyle gündüzden daha çok şey anlatır.
Sessizlikteki en ufak çıtırtının duyulması gibi, gecenin sustuğu her an, aslında bir cümledir. Gecenin sırrına kömür ruhlu yürekler vakıf olamaz; kalp gözüyle hakikati görebilen ve hissedebilen bir insan için ise gece elmas gibi parlaktır. Gece namazının eşsizliği ve derecesinin yüksekliği de bundandır. Gece dürüst, vicdan sahibi, şükreden, yaralı yüreklerin dostudur. Gecenin kapıları şükretmeyen, vicdansız, kibirli, yalancı yüreklere hiç açılmaz. Zahiren karanlık görünse de, aslında aydınlık olan gündüz değil, gecedir. Zira, gece yalnızca onun farkında olabilen gönül dostlarına aittir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder