AĞLAYAN ÇOCUKLAR

Kafesli evlerde ağlar çocuklar, 
Odalarda akşam olurken henüz. 
O zaman gözümün önünde parlar, 
Buruşuk buruşuk, ağlayan bir yüz. 

Ne vakit karanlık kaplasa yeri, 
Başlar çocukların büyük kederi; 
Bakınır, korkuyla dolu gözleri: 
Ya artık bir daha olmazsa gündüz? 

Gittikçe kesilir derken sedalar, 
Gece; bir siyah el gözümü bağlar; 
Duyarım, içime sığınmış, ağlar, 
Bir ufacık çocuk, bir küçük öksüz...